ระบายเรื่องแฟนค่ะ(ยาวมากๆ)

สวัสดีค่ะ

ถ้าเล่างงๆย้อนไปย้อนมายังไงขอโทษด้วยนะคะ มันมีให้เล่าเยอะแยะไปหมด


คือ...เราเป็นเพื่อนที่ดีมาก แต่เป็นแฟนที่เลวมาก(ณ ตอนนี้ต้องคำนี้แล้วค่ะ แค่แย่มันเอาไม่อยู่ T_T) เราจะเอาแต่ใจมากๆกับเค้าอ่ะค่ะ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่กับเพื่อนนี่ไม่เคยขัด เป็นคนพูดตรงมาก ไม่ชอบเอาใจใคร ง้อคนไม่เป็น แล้วก็มักจะทำเค้าเสียใจบ่อยๆ(แต่เค้าก็ทำเราเสียใจบ่อยนะ แต่เราบ่อยกว่า) ไม่เอาใจใส่เค้าเท่าที่ควร(ตามที่คุณแฟนบอก)

เรากับแฟนคบกันมาเกือบปีแล้วค่ะ แล้ว...เรากับแฟนเราทะเลาะกันบ่อยมากถึงมากที่สุด รุ่นแรงบ้างไม่รุ่นแรงบ้างแล้วแต่กรณีไป เดือนไหนไม่ทะเลาะกันเลยนี่แทบจะปิดซอยฉลอง(เว่อร์ไปนิส แต่มันอารมณ์นั้นจริงๆ T^T)

อย่างที่บอกไปอ่ะค่ะ เรารู้สึกว่ามันดันทุรังมากเลย ทะเลาะกันทุกเดือนก็ใช่ว่ามีความสุข แฟนเราก็เป็นคนปากจัดมาก เวลาทะเลาะกันแรงๆทีนะคะ....ถ้าเค้ายั้งตัวเองไว้ไม่อยู่ เค้าจะด่าเราแรงมาก ประมาณว่า ด่าขนาดนี้ไปตายแล้วเกิดใหม่เถอะ ยิ่งช่วงประมาณต้นๆค่อนไปทางกลางๆของช่วงที่คบกันเนี่ย เวลาทะเลาะกันแล้วเราไม่ยอมทำตามเค้า เค้าจะด่าเราแบบไม่ยั้งเลยค่ะ ด่าทีแทบไม่เหลือความเป็นคนเลยล่ะค่ะ จนเราเกือบจะฆ่าตัวตายเพราะโดนเค้าด่าไปรอบนึงด้วย

เรากับแฟนเราอ่ะค่ะ นิสัยสลับเพศกันยังไงไม่รู้สิคะ คือเราจะนิสัยแมนๆ(กับเพื่อนะคะ) ไม่จุกจิกจู้จี้(เท่าที่ผู้หญิงควรจะเป็น) มีบ่นบ้างไรบ้าง ส่วนแฟนเราขี้หึง ขี้น้อยใจ ขี้บ่น เวลาทะเลาะกันทีไรชอบอัพขึ้นสเตตัสเฟสบุ๊ค สรุปง่ายๆคือเหมือนนิสัยผู้หญิงนั่นเอง นิสัยอย่างเดียวที่ตรงกันคือ เอาแต่ใจ ซึ่งตรงกันเรื่องนี้มันไม่ดีแน่นอน...แล้วเราเห็นว่านิสัยมันไปกันไม่ได้อ่ะค่ะ ยังไงๆก็ไปกันไม่ได้ ทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้ก็บ่อย

แล้วด้วยความที่นิสัยเราเป็นแบบนั้น เราเลยสนิทแต่กับพวกเพื่อนผู้ชายซะส่วนใหญ่ สนิทที่ว่านี่สนิทแบบที่ผู้ชายสนิทกันนะคะ เวลาอยู่กับเจ้าพวกนี้เราจะทำตัวประหนึ่งว่าเป็นผู้ชายแท้ๆ(ยังเคยไปนั่งคุยเรื่องหนังAVกับพวกนั้นด้วย = =") ขนาดเพื่อนสนิทเราก็เป็นผู้ชาย เวลาทะเลาะกับแฟน บางทีเราก็ไปคุยกับคนนี้แหละค่ะ(โดยส่วนตัวแล้วเราคิดว่า เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคนอ่ะค่ะ เลยไม่ค่อยอยากเล่าให้ใครฟัง) แล้วทีนี้....แฟนเราก็หึง...มันก็หึงเรากับเพื่อนผู้ชายเราทุกคนที่เราสนิทเป็นพิเศษ.....ก็ทะเลาะกันอีก(พอจะเดากันได้ใช่มั้ยคะว่าเค้าด่าเราว่าอะไร...)

ส่วนเรื่องความชอบนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง....สวนทางกันทางอย่างเห็นได้ชัด...เราอยากไว้ผมสั้น เค้าชอบผู้หญิงผมยาว ด้วยความที่เราแมน...เราก็เลยอยากจะแบนๆ(สำหรับเรานะ เราว่ามีมันแกะกะอ่ะ ดูแลลำบาก แถมตอนวิ่งก็เจ็บด้วย) แต่เค้าชอบผู้หญิงมีหน้าอก เราอยากย้อมผม เค้าก็ไม่ชอบพวกที่ย้อมสีผม พวกสีแรงๆประหลาดๆ(ตามที่เค้าบอก) อย่างสีดำอมม่วง(โทนสีม่วงอ่ะค่ะ) สีน้ำตาลอมชมพู สีส้มไรงี้อ่ะค่ะ ซึ่งที่ว่ามามันเป็นสีที่เราอยากทำทั้งนั้น T_T โอ้ยยยยยยยยยยยยย มีอีกเยอะแยะ อย่าให้พูด....ถามว่าชอบอะไรเหมือนกันยังจะง่ายกว่า.....

จากที่เล่า....มันไม่มีอะไรตรงกันซักอย่าง ทำให้ทะเลาะกันบ่อยมากมันก็ไม่แปลกใช่มั้ยล่ะคะ แต่ที่แปลกกว่าคือ ถึงไม่มีอะไรเหมือนกันเลย แต่เรา2คนก็ยังรักกันได้ รักกันมาก...บางทีก็มากเกิน...


ก็คบกันไปทะเลาะกันไป....จนคบกันมาได้ซักพัก เค้าก็บอกเราว่า เค้ารักเรามาก เค้าอยู่โดยไม่มีเราไม่ได้ แล้วแบบ...มันเป็นไปได้หรอ? เพิ่งจะไม่กี่เดือนเองนะ แต่มันก็ดูจะเป้นแบบนั้นจริงๆอ่ะแหละค่ะ เพราะตอนที่ทะเลาะหนักๆจนบอกเลิกกัน(ซึ่งก็เกิดขึ้น่อยๆ) เค้าก็จะอ้อนวอน ขอร้อง ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เรากลับไป สัญญาว่าจะปรับปรุงตัว(แต่เค้าก็ทำได้จริงๆนะ แต่แบบช้าๆ) ขู่จะฆ่าตัวตาย ทำร้ายตัวเองให้เราดู กราบเท้าเราขอให้เราไม่ทิ้งเค้าไปก็เคย แล้วสุดท้าย....มันก็จะจบด้วยการที่เรากลับไปคบกับเค้าอีก

มีครั้งนึงประมาณ2เดือนที่แล้วเห็นจะได้....เราไม่ยอมกลับไปคบกับเค้าใหม่ เค้าก็ร้องไห้เสียใจจนช็อคเข้าโรงพยาบาล แต่ตอนนั้นเราไม่ได้ไปเยี่ยมนะคะ ตอนนั้นเรามาเรียนทุนที่ต่างประเทศ(จนตอนนี้ก็ยังไม่กลับ) ตอนเราคุยสไกป์กับเค้า เราก็ไม่เชื่อนะคะว่าเค้าจะเข้าโรงพยาบาลจริงๆ เพราะตอนคบกันใหม่ๆเค้าเคยโกหกเราครั้งนึง หลังจากนั้น เราเลยไม่ค่อยจะเชื่อใจเค้าเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าไม่อยากเชื่อนะคะ...แต่มันเชื่อไม่ลงอ่ะค่ะ


แล้วเวลามันก็ผ่านไปเรื่อยๆ อะไรๆก็ไม่ดีขึ้น ตัวเค้าดีขึ้นเยอะนะคะ...เอาแต่ใจน้อยลง ขี้หึงน้อยลง เข้าใจเรามากขึ้น ส่วนเรา...ก็ยังเหมือนเดิม แย่ยังไงแย่อย่างงั้น ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามเปลี่ยนนะคะ เราก็พยายามแล้ว แต่มันเปลี่ยนไม่ได้ ไอ้ความเอาแต่ใจกับใจร้อนมันเป็นสันดารไปแล้ว พอเค้าดีกับเรามากๆ เราก็รู้สึกผิด เรารู้สึกว่าเราเห็นแกตัวอย่างร้ายกาจที่สุด...

เราก็เลยทนให้ตัวเองทำร้ายจิตใจเค้าต่อไปไม่ได้แล้ว เราเลยไปขอเลิก เค้าก็ไม่ยอม ก็ทะเลาะกันอีก เค้าก็บอกว่า เค้าไม่เป็นไร เราจะเอาแต่ใจแค่ไหนก็ได้ ขอแค่เราไม่ทิ้งเค้าไป ขอแค่เรายังอยู่ข้างๆเค้าเหมือนที่เคยเป็น แค่นั้นเค้าก็พอใจแล้ว....เป็นแบบนี้อยู่สองสามครั้ง...ซึ่งครั้งสุดท้ายก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ค่ะ เค้าก็ยังพูดเหมือนเดิม....แต่สำหรับเรามันไม่ได้อ่ะค่ะ แค่นั้นมันไม่พอ เราไม่อยากเห็นเค้าเศร้า เราไม่อยากเห็นเค้าร้องไห้เพราะเราแล้ว เราอยากเห็นเค้ามีความสุข ซึ่งเราก็รู้ตัวว่าเราทำให้เค้ามีความสุขไม่ได้ เราก็เลยคิดว่า ควรจะปล่อยเค้าไปหาคนที่ดีกว่าเราจะดีกว่า เพราะยังไง เราก็ไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่เค้าชอบตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เค้าก็ทำเหมือนที่ผ่านมาทุกอย่าง ต่อรองนู่นนี่ บังคับบ้าง ขู่เราบ้าง ขอร้องบ้าง

ครั้งนี้เราไม่อยากกลับไปคบต่อแล้วจริงๆ ถึงจะยังรักอยู่ก็เถอะค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็หว่านล้อมเราให้กลับไปคบต่ออยู่ดี...ตอนนี้มันก็เลยจบลงที่ข้อตกลงที่ว่า ถ้าเค้าเสียใจเพราะเราอีกแม้แต่ครั้งเดียว เราจะไปทันที ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจว่าจะยืดเวลาออกไปทำไม มีแต่จะดันทุรังเปล่าๆ ยังไงอีกซักพัก เค้าก็ต้องเสียใจเพราะเราอีกอยู่ดี....

เราเองก็ไม่มีความสุข เชื่อว่าเค้าเองก็ไม่มีความสุข อย่างน้อยก็ไม่มากเท่าที่ควรจะมี เราควรทำยังไงดีอ่ะคะ? เราไม่ไหวแล้ว เราอยากเลิกแล้ว....เราไม่อยากเห็นแกตัวมากกว่านี้แล้ว พอขอเลิก เค้าก็ขู่จะฆ่าตัวตาย ถ้าแค่ขู่ก็ดีไป แต่ถ้าเค้าทำจริงล่ะ? เราเองก็อยู่ฮังการี แค่เค้าออฟไลน์สไกป์ไป เราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว....จะปล่อยให้เค้าตายก็ไม่ได้ เราเคยทำถึงขั้นโกหกเค้าว่าไปมีอะไรกับคนอื่นมา...เค้าก็เป็นบ้าไปแป็บนึง แล้วก็พยายามจะกินยานอนหลับฆ่าตัวตาย....สุดท้าย เราก็ต้องยอมรับว่าเราโกหก แล้วหลังจากนั้นก็เหมือนเดิม...


ใครก็ได้บอกเราที เราควรทำยังไงดี....เราไม่ไหวแล้ว....


เห้ออออออ เศร้า....พิมพ์ไปจะร้องไห้ไป...ขอโทษนะคะ เล่ายาวมากเลย....จะมีใครอ่านจบมั้ยเนี่ย...


ปล.ปกติเราไม่ใช่คนชอบเอาเรื่องแบบนี้ไปเล่าให้ใครฟังนะคะ แต่ครั้งนี้มันถึงที่สุดแล้วอ่ะค่ะ