อายมากเลย คิดว่าตัวเองเป็นริดสีดวง แต่ไม่กล้าไปพบแพทย์

หมอแผนก ศัลยกรรมค่ะ

ถ้าเรามีอาการริดสีดวงต้องหาหมอ ด้านไหนค่ะ

โรคภัยไข้เจ็บไม่ใช่เรื่องหน้าอายครับ ผมเองตอนแรกที่พบความผิดปกติก็ไปพบแพทย์ทันทีเลย เลือดยังไม่ออกแค่มีติ่งโผล่ออกมา มีลักษณะคล้ายอักเสบเพราะค่อนข้างร้อน ตอนแรกไม่ได้คิดเลยว่าตัวเองเป็นริดสีดวง เพราะเข้าใจว่าริดสีดวงเกิดกับคนที่ท้องผูกถ่ายยาก แต่เรามันคนถ่ายง่ายไม่น่าจะเป็น เลยคิดเอาเองว่าตัวเองอาจจะเป็นฝีในรูทวารซึ่งร้ายแรงกว่ากัน พอไปถึงโรงบาลเจอหมอหญิง เขาก็หาหมอชายกันให้วุ่นเพราะกลัวว่าผมจะอาย ผมก็บอกไปผมไม่อายหรอกครับหมอ เรื่องโรคภัยไข้เจ็บมันไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดา มันเป็นก็ต้องตรวจ หมอเขาจะให้ขึ้นไปนอนบนเตียงตะแคงข้าง เอาผ้าห่มคลุม จากนั้นก็ให้เราปลดกางเกงออกรูดไปที่เข่า แล้วสั่งให้นอนเอาเข่าคู้มาแนบอก เพื่อให้รูทวารเปิดได้ง่าย จากนั้นก็เลิกผ้าสำรวจริดสีดวงตัวน้อยของเรา ไม่ถึงสามนาทีเสร็จ จากนั้นหมอก็จะวาดปากทวารให้ดูแล้วบอกว่าติ่งที่ว่ามันอยู่ตำแหน่งไหน ยาวเท่าไหร่ มีแนวโน้มว่าจะแตกหรือไม่อย่างไร แล้วก็จะให้ยากินเพื่อลดอาการอักเสบ พวกกับยาเหน็บ ซึ่งยาทั้งสองอย่างนี้เป็นยาอันตราย ไม่ควรใช้ต่อเนื่องเกิน 7 วัน โดยเฉพาะยาเหน็บจะมีส่วนผสมของสเตอรอยด์ด้วย ผมได้ยามาเหน็บวันละครั้งก่อนนอนเป็นระยะเวลา 6 วัน ยาชื่อ PROTOCIDYL ส่วนยากินชื่อ DAFLON ใครอายไม่กล้าไปพบแพทย์แล้วรู้แน่ว่าตัวเองเป็นก็ลองรักษาเองดู แต่ผมแนะนำว่าควรไป แม้จะอายแค่ไหนอย่าปล่อยให้เป็นเยอะเด็ดขาด สุดท้ายผมก็ได้ความรู้ใหม่จากการเป็นโรคหน้าอายนี้ว่า ไม่ใช่แค่คนท้องผูกเท่านั้นที่เป็นริดสีดวง คนท้อง ร่วมรักทางประตูหลัง หรือผู้ที่มีอาชีพที่ต้องนั่งอยู่กับที่นานๆ ล้วนแล้วแต่มีความเสี่ยงกับการเป็นโรคนี้สูง

ไม่ต้องอายสมัยนี้คนเป็นเยอะค่ะ คุณหมอเค้าชินแล้ว เห็นหน้าสวยๆก็เป็นกันหลายคนค่ะใครจะไปรู้

ไปหาหมอจบค่ะ เพราะยังไงหมอก็จำหน่าเราไม่ได้หรอก ถ้าอายก็หาหมอผู้หญิงก็ได้ค่ะ