อารมณ์ร้อน ทำไงดี?

เป็นคนอารมณ์ ตั้งแต่มีลูกชายสองคนค่ะ แล้วก็มีหลานอีกหนึ่งคนห่างกันคนล่ะปี เวลาเค้าดึอ บอกหยุดก็ไม่ฟังพูดดีจะไม่ฟังแต่พอขึ้นเสียงดังเค้าก็จะหยุดมันก็เลยกลายเป็นว่าเราใจร้อนไปเลย

อารมณ์ร้อนก็กินน้ำเย็นดับ ใส่น้ำแข็งด้วยยิ่งดี
ล้อเล่นคะ เราเป็นเป็น ยิ่งใกล้วันนั้นของเดือนยิ่งเป็นเยอะ
ไม่ได้เข้าข้างตัวเองหรือแก้ตัวนะ แต่เป็นจริงๆ
ตอนนี้เริ่มดีขึ้น อาจจะเป็นเพราะโตขึ้น อายุมากขึ้นแล้วคะ
พยายามไม่โกรธ ถ้าโกรธก็พยายามให้โกรธแป๊บเดียว แล้วคิดเยอะๆก่อนพูด ก่อนโกรธ

ขอบคุณทุกคำแนะนำจ้าา

^^

เมื่อก่อนเราก็อารมณ์ร้อนตลอด พอโมโหโทโสใครแล้วจะไม่ไว้หน้าทั้งสิ้น ในใจคิดแต่จะทำลายเพื่อความสะใจของตน
แต่พอลองเราได้เห็นคนอื่นที่มีอารมณ์ร้อนแล้วเขาแสดงออก ก็ได้มานึกมองตัวเอง ว่าเป็นที่รังเกียจของคนหมู่มาก
โกรธคือโง่โมโหคือบ้า เคยได้ยินไหมคะ นั่นแหละค่ะถูกต้องทุกอย่าง เหมือนคนโง่คนบ้า เหมือนตัวตลกของใครๆที่เห็นเราเต้นเร่าๆ เหมือนนางร้ายในละครกรี๊ดๆๆ นั่นล่ะค่ะเมื่อก่อนเราเป็นแบบนั้น แบบนั้นจริงๆนะ ไม่ได้ดั่งใจก็กรี๊ด ขว้้างปาข้าวของ พอลองมานึกสภาพตัวเองแล้วทุเรศสุดๆเลยค่ะ

ค่อยๆบอกให้ตัวเองนึกนะคะ คนเรามันจะเปลี่ยนกันง่ายๆนั้นเป็นไปไม่ได้ค่ะ เราก็ค่อยๆปรับตัวเหมือนกัน

แต่ก่อนเราทะเลาะกับแฟนเรื่องบ้าบอมากเลยค่ะ แต่เราก็โกรธสุดๆเหมือนกัน ทุบตีเขาค่ะ จิกเขา ทึ้งหัวเขา
ฟังแล้วบ้าไหมคะ เราทำจริงๆค่ะ เห็นเขาเจ็บแล้วเรายิ่งสะใจค่ะ เหมือนคนโรคจิต กรี๊ดจนตัวสั่นเกร็งไปทั้งตัว
จนบนตัวแฟนมีแต่แผลค่ะ รอยเล็บเราสารพัด แต่เขาก็ยังทนเราค่ะ คนอื่นเขามองเรานินทาเราไม่มีดีเลยค่ะ
แต่แฟนก็ยังรักเรา

อีกอย่างนึงที่มากับความโกรธคือ คำพูดร้ายๆ ที่ต้องการทำให้อีกฝ่ายนึงเจ็บ เสียใจที่สุด
"เศษแก้วมันบาดคน เศษคำพูดของเศษคนมันบาดใจ" เหมือนเขาแต่งมาขำๆนะ แต่มันจริงทุกอย่าง
เราเคยไล่ให้แฟนไปตายค่ะ เราพูดว่า "ถ้าเธอตายเราคงมีความสุขมาก" หรือไม่ "ไปตายสิ ไหนบอกทำให้ได้ทุกอย่างไง" ทุกครั้งเลยค่ะ เขาจะทำจริงๆ มีอยู่ครั้งนึงทะเลาะกันตอนมืดมากแล้ว เขาปิดโทรศัพท์หลังจากที่เราไล่เขาไปตาย
เขาขับรถจักรยานยนต์ออกจากบ้านไป ปกติเขาขับแต่รถยนต์ เรายิ่งเป็นห่วงนานาว่าเขาจะเป็นอะไร เกิดอุบัติเหตุหรือเปล่า
โทรติดต่อคนที่บ้านเขา ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหน ตอนนั้นถึงนึกได้ค่ะ ว่าคำพูดของเราย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเองค่ะ เป็นห่วงเขา
กลัวเขาตาย นอนไม่หลับเลยค่ะ ตัวเองเป็นทุกเพราะความเป็นห่วง จากคำพูดของตัวเอง หลังจากนั้นเลยคิดได้มากขึ้นค่ะ

ว่าถ้าพูดไปแล้ว มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นนะ เราเสียใจเขาก็เสียใจ ให้มันผ่านๆไปบ้าง อย่าใส่ใจนัก ทำนองนี้ค่ะ

อีกอย่างเรามีเพื่อนรักคนนึงค่ะ เราจะคุยกับเขาตลอด เวลาโมโหเราเสียใจก็จะโทรหาเพื่อนคนนี้ค่ะ
โทรไปให้เขาช่วยดับไฟในใจให้ค่ะ คุยสัพเพเหระจนเราลืมความโกรธนั้นไป ในเมื่อเรารับมือกับความโกรธนี้ไม่ไหว
ก็หาคนที่พอจะรับฟังเราซักคนมาช่วยก็ดีนะคะ