เดินต่อหรือพอแค่นี้ดี?

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ อยากจะปรึกษาอะไรหน่อยค่ะ ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะ เราคบกะแฟนมาได้จะ 6 ปีละค่ะ 3ปีแรกเราอยู่คนละประเทศกัน เราอยู่ไทย แฟนไปเรียนตปท. เค้าจะกลับมาประมานปีละครั้ง ช่วงนั้นแม้จะไกลแต่รักกันมากค่ะ โหยหากันเลยทีเดียว ทั้งอีเมลล์ เมสเสจ skype หลังๆหน่อยก็เป็น ไลน์ กับ เฟสไทม์ เจอหน้ากันทุกวันค่ะถ้าเป็นไปได้ time zone คนละขั้วแต่นัดเวลากันตลอดจนรู้เวลากันดี มีงอนทะเลาะกันบ้างเวลาเรางี่เง่าเค้างี่เง่า 555 ไม่เคยทะเลาะเรื่องมือที่ 3 เลย เชื่อใจกันมาก สำหรับเราย้ำว่ามากจริงๆค่ะ แต่เค้าจะเป็นฝ่ายชอบระแวงหรือหึงเรามากกว่า เวลาผ่านไป ทีนี้พอเค้ากลับมาปีที่ 4 ทำงานไปได้ประมาน 6 เดือน เราจับได้ว่าเค้าแอบคุยกะ ญ อื่น ถึง 3 ครั้งในเวลาไม่นาน ซึ่งก็เป็นคนเดียวกันมาตลอด ครั้ง 1,2 เราไม่อะไรมาก แต่ครั้ง 3 คือเยอะมากจริงๆ ค่ะ เรารับไม่ไหว ตอนนั้นทะเลาะรุนแรงมาก เค้าก็บอกไม่ได้คิดอะไรจริงๆ สัญญาจะไม่คุยอีก จะลบไลน์อะไรออกให้หมด บล๊อคหมด แต่..ความเชื่อใจเราจากล้านเปอร์เซนต์ที่มีหายเกลี้ยงเลยค่ะตอนนั้น จากตอนนั้นถึงตอนนี้ก็ครึ่งปีได้แล้ว เราดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ เค้าก็ดีเหมือนเดิม จนเดือนก่อนเราเห็นแชทอีกแล้ว คราวนี้กับอีกคนค่ะ อ่านๆไปเหมือนอารมณ์พี่น้อง แต่มีหยอดกันตลอดค่ะ แฟนเราก็ทำตัวเสมือนโสด(ดูจากแต่ละคำที่คุย) อารมณ์หมาหยอกไก่ พอเรารู้เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร(อีกแล้ว?) อารมณ์น้องๆเลย เราก็ อืมมมม (อีกแล้ว?) เราก็อดคิดไม่ได้เลยว่าตอนนี้เค้ายังคุยกันอยู่มั้ย เพราะเค้าไม่ลบไลน์คนนั้นออก เอาจริงๆเราก็ไม่ควรคิดเลยว่าเค้าจะคุยกันหรือไม่คุย มันคงห้ามกันหรอกไม่ได้ถ้าคนมันจะคุย แต่ก็อดไม่ได้จริงๆค่ะ ทำให้ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อยแล้ว เราพยายามทำใจไปเรื่อยๆว่าซักวันเราคงต้องเห็นอะไรแบบนี้อีก และคงได้เลิกกันแน่ๆ แต่เราไม่อยากเสียใจจนทำอะไรไม่ได้ ก็เลยได้แต่นั่งฟังเพลงอะไรที่ให้ทำใจ และก็หาไรทำไปเรื่อยเปื่อย ..

ประเด็นคือ ณ ตอนนี้ วินาทีนี้เรานั่งคิดคนเดียวถึงเรื่องต่างๆที่ผ่านมา สิ่งที่เราทำให้เค้า สิ่งที่เค้าทำให้เรา ความรักความประทับใจความผูกพันที่ผ่านมาตั้งแต่วันแรกที่คบกัน แม้กระทั่งเวลาเราทะเลาะกันรุนแรงสาหัส จะเลิกกันหลายครั้ง วันที่เค้าแอบเถลไถลไปคุยกะใคร แต่เราก็ข้ามผ่านจุดนั้นมาได้ เราก็ให้อภัยและรักเค้าคนเดียวตลอดมา ตอนนี้เราก็มานั่งคิดนะว่าถ้าเราเลิกแล้วเราจะเป็นยังไง จะเสียใจ จะคิดถึงเค้ามั้ย แต่ก่อนเวลาคิดแบบนี้เราจะร้องไห้ไม่หยุด หรือแค่คิดว่าห่างเค้าก็ไม่ได้แล้ว แต่ตอนนี้เราเฉยอะค่ะ น้ำตาไม่มีให้แล้ว มันด้านชามากๆเลย แต่เค้าก็คงไม่รู้อยู่ดี เพราะปัจจุบันเค้าก็ดีกับเราปกติ คุยกับเราเรียกเราเหมือนเดิม จับมือเรา กอดเรา คุยเรื่องอนาคตกับเรา บอกกับพ่อแม่ว่าจะแต่งงานกับเรา บลาๆๆ เราก็ทำตัวปกติเหมือนเดิม ทั้งๆที่ใจมันเฉยชาเหลือเกิน มองหน้าเค้าก็ไม่ได้รู้สึกรักมากเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ต้องทำเหมือนที่เคยทำ เราอยากมีเค้าอยู่นะ และเราก็ไม่มีใครอื่นเลย บอกเลยว่าไม่มีใครจริงๆ แต่เหมือนใจเราไม่อินเหมือนที่ผ่านมาเลย เราควรทำไงดีคะ เดินต่อหรือพอแค่นี้ดี ตอนนี้สับสนมากจริงๆ ขอบคุณค่ะ