The celebrity apologies of 2017

เมื่อก่อนนั้น  มันเป็นเรื่องน่าทึ่งสำหรับเราที่ได้รู้ว่า Mayim คือนักสิทยาศาสตร์ตัวจริงเหมือนกับบทใน Big Bang Theory   แต่พอเราได้ติดตามดราม่าของ Lena Dunham ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็น white feminist บ่อยๆ  เราเริ่มจะตงิดใจกับคำพสัมภาษณ์ของเธอ  การเน้นย้ำว่าเธอดูแตกต่าง เป็นตัวของตัวเอง ไม่คำนึงถึงรูปลักษณ์หรือต้องทำศัลยกรรมให้สวยเป๊ะเหมือนกับดาวฮอลลีวู้ดคนอื่น ทำให้เรานึกถึงคำว่า humble brag หรือการยกตัวข่มแบบเนียนๆ  จริงอยู่ที่เราไม่ต้องการให้สังคมตีค่าตีราคาผู้หญิงจากเพียงรูปลักษณ์ภายนอก  แต่มันก็เป็นสิทธิ์ของพวกเธอที่จะแสดงออกตามที่ต้องการ  เราไม่เคยเห็นว่าผู้ชายที่ดูแลตัวเองให้หล่อเหลาจะถูกเสียดสีว่าเป็นพวกพลาสติก ( Mayim บอกว่า มีแต่สาวสวยเอ๊าะทำตาแป๋วพูดเสียงสูงเท่านั้นที่ถูกอกถูกใจชายทรงอิทธิพลแล้วได้รับเลือก)    ซึ่งบทความของเธอนั้นบ่งบอกชัดเจนว่ามีแต่คนสวยงามหุ่นเป๊ะที่ไม่ได้คิดอย่างมี "ไหวพริบ" รู้เท่าทันผู้ชายที่เอาตัวเองไปเสี่ยงกับบรรดาป๋าลามกแห่งฮอลลีวู้ด


HELLO!  ลูปิต้า ญองอ เคยถูกฮาร์วีย์ ไวน์สตีนล่อลวงไปทำมิดีมิร้ายที่บ้านของเขาเองโดยใช้ลูกตัวเองเป็นตัวหลอกว่าไม่ได้อยู่กันตามลำพังและกดดันให้เธอมีอะไรด้วยเหมือนกับเหยือรายอื่นๆ    และถ้ามันจะช่วยให้ชัดเจนขึ้น ลูปิต้าจบเยล พูดได้หลายภาษา และเป็นนักเคลื่อนไหวช่วยเหลือช้างในแฟอริกา รวมทั้งร่วมมือกับหน่วยงานที่ช่วยเหลือผู้หญิงและเด็กในอูกันด้า  เธอเป็นนางเอกที่หวงความเป็นส่วนตัวและลงมือทำงานเพื่อสังคมอย่างจริงจัง เธอสวย รูปร่างดี ฉลาด   หรือสำหรับ Mayim แล้วนี่คือหญิงงามไม่มีไหวพริบเอาตัวรอดจากปากเหยือปากกางั้นเหรอ ??  

"เธอกำลังเอาปัญหาร้ายแรงอย่างการล่วงละเมิดทางเพศมาเบี่ยงเป็นประเด็นของตัวเองว่าเพราะหน้่าตาไม่ดีก็เลยรอดมาได้"  ชาวเน็ทบางคนจิกกัด   สิ่งที่ Mayim พูดออกมา ทำให้เรานึกถึงตอน Lena Dunham ออกมาแฉว่ามีนัักฟุตบอลผิวดำรูปหล่อทำท่าท่าไม่แยแสใส่เพราะเจ้าตัวเป็นผู้หญิงที่เลือกจะใส่สูทเดินพรมแดง Met Gala 
 คำ

หลังจากที่ถูกวิจารณ์อ่วม Mayim ก็ออกมาโต้ว่า มีแต่กลุ่มคนที่มองโลกในแง่ร้ายคิดว่าเธอกล่าวโทษเหยื่อ บลาๆๆ และอ้างว่าเป็นการตีความอย่างผิดๆ แต่ชาวเน็ทก็ยังส่ายหัวกับคำอธิบายนี้  เพราะมันเป็นบทความที่เธอเขียนกับมือ ไม่ได้ถูกสื่อสัมภาษณ์แล้วถอดคำพูดออกมาเป็นตัวอักษร  แล้วมันจะเป็นการเบี่ยงเบนคำพูดของเธอได้อย่างไร ?

และสุดท้ายเจ้าตัวก็ต้องเรียงร้อยถ้อยคำเป็นจดหมายขอโทษยาวเหยียด

ชั้นอยากจะชี้แจงเรื่องบทความใน NY TIMES และกระแสตอบรับเรื่องนี้ ขอโอกาสให้ชั้นประกาศให้เคลียร์ชัดเจนตรงนี้เลยนะคะว่าชั้นเสียใจมากจริงๆ  ไม่ว่าคุณจะใส่เสื้อผ้าแบบไหนหรือแสดงออกอย่างไร ก็ไม่ใช่สิ่งการันตีว่าจะป้องกันการล่วงละเมิดได้  ไม่มีทางที่คุณจะเป็นสาเหตุแห่งการล่วงละเมิด ชั้นชื่อชมความกล้าหาญของผู้หญิงที่ออกมาเปิดเผยเรื่องราว ชั้นสนับสนุนพวกเธอและต้องการให้มีเพียงคนกลุ่มเดียวเท่านั้นที่ต้องมารับผิดชอบการล่วงละเมิดและข่มขืน นั่นก็คือผู้ที่กระทำอาชญากรรมที่เลวร้ายนี้ 

ชั้นมีแรงบันดาลใจตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่พื่อสร้างพลังหญิง

ชั้นเสียใจมากจริงๆที่ได้สร้างความเจ็บปวดให้และหวังว่าพวกคุณจะยกโทษให้"

เอาจริงๆ  ถ้าเจ้าตัวแสดงความขอโทษด้วยแถลงการณ์นี้ตั้งแต่แรกก็คงจบสวยกว่านี้ค่ะ  เพราะตอนแรกเจ้าตัวยังยืนยันว่าผู้คนไม่พอใจกับบทความนั้นมีความคิดร้ายกาจบิดเบือนความหมายที่ได้กล่าวมาให้เป็นเรื่องการกล่าวโทษเหยื่อ  และย้ำว่าตัวเองอุทิศตัวมากมายแค่ไหนให้กับเรื่องสิทธิหญิง   มันยิ่งทำให้ชาวเน็ทยิ่งส่งเสียงกดดันเธอมากขึ้นจนต้องออกมาขอโทษอย่างจริงจัง

อ่านดราม่าเรื่องอื่นๆก้อรู้สึกเฉยๆนะ คิดว่าคนสมัยนี้ sensitive เกินไป แต่อ่านเรื่อง Mayim นี่แอบหัวร้อน เหมือนนาง victim blaming ยังไงก้อไม่รู้

เดี๋ยวนะคะ มุกใช่ป้ะ มีนักแสดงสาวสวยเยอะแยะที่บ่นว่าไม่ได้บทดีๆ เพราะสวยเกินไป แต่แม่คนนี้มาบ่นว่าพวกคนสวยๆ แย่งบทดีๆ ไป นี่มันบ้ามากนะ คนสวยเลิศที่ประสบความสำเร็จมีเยอะแยะ กลับกันดาราสาวที่ไม่ได้สวยมากมายแต่ได้บทดีคว้ารางวัลก็เพียบ เพราะงั้นอย่าโทษหน้าตัวเองเลย เราว่ามันขึ้นกับฝีมือมากกว่า

Mayim อาจจะไม่ถูกถล่มเละขนาดนี้ หากเธอไม่ได้ประกาศตัวว่าเป็นเฟมินิสท์ที่ต้องการต่อสู้เพื่อความเท่าเทียมอย่างออกหน้าออกตา

จากหนังสือของเธอก็น่าจะทราบได้เลยทันที

"ตอนที่เป็นนักแสดงวัยรุ่น ชั้นยึดความหัวโบราณเรื่อยมาตามคำแนะนำของพ่อแม่ที่ไม่ไว้วางใจวงการบันเทิงนัก พวกเค้าคิดว่าวงการนี้จะใช้ชั้นแล้วโยนทิ้งเหมือนกับกระดาษเช็ดขี้มูก  พวกผู้ชายในวงการก็ต้องการเพียงอย่างเดียวแค่นั้นแหละ   แม่ชั้นไม่ยอมให้ชั้นแต่งหน้าและทำเล็บ และชักจูงให้ชั้นเป็นตัวของตัวเองตอนออดิชั่นและชั้นก็เชื่อฟังท่านอย่างการที่ไม่ยอมให้ใครมาเรียกชั้นว่าbabyหรือทำตามคำสั่งให้กอดกับใครกลางกองถ่าย   ชั้นรู้ตัวเองเสมอว่าตัวเองแตกต่างไปจากความเป็นเด็กสาวหรือผู้หญิงฮอลลีวู้ด

ในที่สุดชั้นพออายุ 19 ก็ออกจากวงการนี้ไปเรียนต่อปริญญาเอกในสาขาประสาทวิทยาที่UCL   ชั้นโหยหาอยากจะอยู่ท่ามกลางผู้คนที่เห็นคุณค่าชั้นที่มันสมองมากกว่าสิ่งที่อยู่ในบรา  หลังจากนั้น12ปีก็กลับเข้ามาในวงการแสดงใหม่ เหตุผลสำคัญคือชั้นไม่มีตังพอจะซื้อประกันสุขภาพและคิดถึงการแสดงที่ทำให้คนได้หัวเราะ 


ด้วยลุคที่ดูแหวกแนว   บทที่ชั้นได้เข้ามาออดิชั่นก็จะเป็นเพื่อนสาวเฉิ่มเชยหรือเลขาอ้วนล่ำ แม้ว่าชั้นจะคว้าบทที่ช่วยให้เข้าชิง Emmy มาสี่ครั้ง  แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจใช่มั้ยที่ชั้นได้แต่บทที่เก้งก้างดูเพศไม่ออกว่าชายหรือหญิง


ชั้นผ่านประสบการณ์ที่ดูสับสนเพราะไม่ได้เป็นสาวสวยเพอร์เฟคท์   ด้วยความภาคภูมิใจในการเป็นเฟมินิสท์และไม่มีความปรารถนาที่จะไดเอท ศัลยกรรม หรือจ้างเทรนเนอร์ส่วนตัว จึงไม่มีผู้ชายนัดชั้นไปเจอที่ห้องในโรงแรม  อย่างเราๆที่ไม่ได้มีรูปลักษณ์ที่สวยล้ำเกินมาตรฐานความงามจะไม่มีผู้ชายทรงอิทธิพลมาเหลียวแล ถ้าเราไม่ได้สร้างความร่ำรวยให้พวกเขา   ในฐานะที่เป็นนักแสดงหญิงวัย 41 ชั้นเลือกที่จะป้องกันตนเองด้วยไหวพริบ  ถ้าได้อยู่ใกล้กับชาย ชั้นจะแต่งตัวอย่างปกปิดรัดกุม  และชั้นจะยึดกฎไม่ทำเฟลิร์ตใส่ใครทั้งนั้น
 
ถ้าพูดกันแบบโลกสวย  ผู้หญิงควรจะมีอิสระในการแสดงออกเช่นไรก็ได้  แต่โลกความเป้นจริงไม่ได้สวยงามแบบนั้น  ไม่ใกล้เลยสักนิด  เราต้องโทษผู้ชายที่มาล่วงละเมิดและทำร้ายผู้หญิง  แต่เราจะมาจะมาทำใสซื่อในวัฒนธรรมที่เราดำรงชีวิตอยู่ร่วมไม่ได้"