ใครว่า ผี ...ไม่มีจริง...

ดีค่ะพี่เพื่อนๆฮัลโลวีนละนะคะ
ยังไงอย่าลืมแต่งหน้ามาอวดไวไว ส่งการบ้านมากๆ เราจะได้แอบเอาไปแต่งหลอกเด็กข้างบ้าน อิอิ

ปกติมาโพสแตเรื่องสวยๆงามๆ
วันนี้ขอนอกเรื่องซักติ๊ดค่ะ

จะเล่า..แล้วน่ะค้ะ..
ขอบอกก่อนสวนตัวเราเป็นคนมีเซ้นทางนี้ตั้งแต่รุ่นแม่รุนย่าเลยหละค่ะ
ใช้วิจารณญาณมนการอ่าน ขอสาบานว่าทั้งหมดเกินขึ้นจริง


"ชื่อเรื่อง......???!?"

เมือสามปีก่อนเราได้เข้าเรียนในมหาวิยาลัยที่สวยที่สุดแห่งนึงในเชียงราย
มหาลัยนี้ไมเคยมีการทำบุญมาก่นอจนกระทังเปิดครบ 5 ปี ซึ่งมันก้อช้าไปซะแลว้ว

หัวค่ำเรากับเพือนๆในกลุ่มเราเป็นผู้หญิงคนเดียว
มีกระเทย 2ผู้ชาย 3เราเข้ามาครั้งแรกสนิทกับพวกนี้มากๆ
1 ในกระเทย(เรียกว่า ก) และ 1 ในผู้ชาย(เรียกว่า ช) มีเซ้นพอพอกับเรา

หัวค่ำเราไปเดินเล่นกันบริเวนลานอนุสาวรีย์ของมหาลัยประมาน2ทุ่มกว่า ไฟมืดแล้ว ไม่มีผู้คนเดินผ่านแล้วเหลือแต่ยามที่เฝ้าอยู่ไกลๆ 2 คนเทานั้น ไฟรอบๆสลัวๆ พวกเราเล่าเรืองต่างๆนานา แบบล้อมวง จนเราเลาเรื่องผี ไมรู้ว่าอะไรดลใจ เราก็ทักว่า
"ตะกี้เห็นเงาอะไรแว๊ปๆ..ตรงอนุสาวรีย์ ขาวๆอะมึ*" (เค้าบกว่าเห็นอะไรห้ามทัก เราทักไปแล้วว

)
เพื่อน." ตาฝาดมั้งงงง"
เราก็ งงๆ ไปๆเล่าเรื่องผีกันทั้งกลุมค่ะ เกือบจะสามทุ่ม..

น้ำตาเราไหล..ไหลเงอค่ะ เรารู้สึกว่ามีคนมายืนข้างหลัง ในขณะที่ทุกคนนั่งล้อมวง
เราหันหลังเข้าทางตึก เพื่อนกะเทยข้างเรา 1 ผู้ชาย ตรงข้ามเรา 1(คนที่มีเซ้นน่ะคะ)
ระหว่างนั่นนาย ช ก็เดินออกไปคุยโทสับไกล้ๆ

เพื่อนคนอื่นๆบอกว่าเปนไรวะ ไม่ไหวก้อกลับน่ะ
นัง ก ก้อถามว่า. "มึ*รู้สึกอะไรมั้ย " ปะมานว่ารู้นะว่าเหน
นายช ก้อบอกว่ากลับเหอะๆ ในระหว่างนั้นน้ำตาเราก็ไหลๆๆ

เราอึดอัดมาแล้วก้อบอกว่าไม่ไหวแล้ววกลับๆๆๆๆ
ระหว่างทางเดินลงนัง ก ก้บอกว่า "กุเห็นเงาหลังมึ* แต่ไม่กล้าทัก หางตามันเห็นไปเอง"
นาย ช ก็วิงมาละบอกว่า "กุรู้ ที่ไปโทสับอะ เพราะขี้เกียจเห็น พอหันหลับมา เห็นเงาดำดำคลานรอบวงเลย"

เราก็รุ้สึกแปลกๆ "พวกมึ* คิดว่าเค้าตามมามั้ย" ทุกคนเห็นด้วย

เราเลยตะโกนเลยว่า อย่าตามมา ไม่ได้ตั้งใจให้โกรธ บอกว่าอยากไดอะไรเดี๋ยวทำบุญไปให้อย่าตามมาเลย

แต่เรา..ก็..รู้สึกว่าเค้าตามมาอยู่...เวลาประมาณแค่สามทุ่มน่ะค่ะ
เพื่อนเลยเดินส่งเราทีหอหญิงก่อน
ก่อนที่จะผ่านสนามบาส.ไปยังหอชาย

ตอนที่พวกมันเดินกลับกัน
เราเห็นเงามัวๆขาวๆมืด ๆ ตามพวกนั้นไป ผ่านไฟสลั0วสนามบาส..

เราก็อึ้ง ๆ จะโทรบอกก็ไม่ได้ตังค์ไมมี
เลยหยอดตู้ใต้ตึกนันหละ
" เห้ยๆ เค้าตามมึ*ไปอะ ระวังนะ กุเห็นๆๆ "
นาย ช " เออ กูรู้แล้วใกล้ถึงหอละ ไงแค่นี้ก่อนน่ะ "

ก่อนเพื่อนๆจะลับตาไป เราเลยวิ่งขึ้นห้องซึ่ง อยุ่ชั้น 4 บนสุด..



เพือนๆคิดว่าจบแค่นี้ใช่มั้ยค่ะ
ยังคะ..

ยังไม่จบ...นี่ยังแค่จิ๊บ ๆ...


แต่เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะ


มาแล้วค่ะ
ต่อเลยนะคะ

คืนนั้นเราก็นอนตกประมานเที่ยงคืนเราเลนเนทเสร็จกำลังนอน
ประมานตีสองเรารู้สึกขยับตัวไม่ไดขยับได้แต่หัว
เรามองเห็นผู้ชายชุดขาวหัวหยิกแสงรอบๆตัวเป็นออร่าคล้ายๆไฟนีออนนังอยูปลายเท้า
เตียงเราจะเป็ฯหรวมเตียงสองชั้นสองเตียง
เรานอนเตียงล่างคะ ซึงข้างบนไม่มีไครนอนห้องเรามีสามคน พอเห็นอย่างนั้นเราก็ งงๆ ซักพักมีมนั่งอีกคนตรงกลางงเตียงทีนี่.เราเริ่มกลวล่ะ แล้วก้อพยายามพลิกตัวเพราะมันน่าเกลัยดมากๆ เราก็ทำไม่ได้ได้แต่หันหัวอีกแป็บเดียวเท่านั้น มีอีกตัวมาชะเง้อหัวประจันหน้ากับเรา สามตัวนี้อยุ่รอบๆเตียงเราค่ะ มันหัวเราะมันขำ ในใจเราก้อได้แต่นึกถึง พ่อแก้วแม่แก้ว ให้มาช่วย
เราเรียกเพ่นรวบรวมแรงสุดชีวิต ก้อไม่มีใครได้ยิน
เราเลยท่องนะโมตัสสะเรือยๆ สามตัวก็ขำเรา แล้วขำนานมากด้วย เราก้อเบือนหน้าหนี มันก้อขำๆๆ ตัวเราขยับไม่ได้เลย มีนี่..เหมือนสื่อกับมันได้ว่า มันจะไม่แกล้งแล้ว มันพุโประมาน่า "ไม่แกล้งละก้อได้ จะไปละ " ตัวแรกเดินอแอกทางระเบียง  ตัวสอเดินตาม แต่ไอตัวชะเง้อนห้าหาเรามันหายไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ ที่จำได้เราเห็ฯมันเดินออกไปจะจะค่ะ

เราตาค้างนอนไม่หลับทันทีถ้าเป็ฯฝันหรืออะไรปกติคนตื่นมากระทันหหันต้อง่วง
แต่เม่ง่วงเลยคะ
เหงือแตกตาค้าง วิ่งไปนอนกับเพือนเลย

เช้ามาเราก้อไปโรงอาหาร เห็นเพือนกลุมเดิมเอาขนมไทยวางบนโต้ะ
เราจะกินเพือนห้ามบอกว่าเอามาไว้เจ้าที่
เราก็ถามว่าทำไมเค้าตอบว่า
.เมื่อคืน เจ้าที่มาขอขนมจากกุ
มันก้อเล่างีคะ
 คือนาย ช น่ะค่ะ
"เมื่อคืนนอนอยู่สะดุ้งมากลางดึก เห็นผู้หญิงชุดขาวหันหน้าเข้าหามันในแบบ จูอนนอะค่ะ แบบว่า ตัวลอยหลังติดเตียงชั้นสอง เพือนอนนชั้น 1 ไงค่ะ แล้วหันหน้าเข้าหามัน แล้วสื่อสารประมนว่าหิวขนม อยากกิน เพื่อนเราก้อกลัวๆแต่ก้อพยายามสื่อสาร เพือนถามว่าจะเอาให้ยังไง เค้าบอกว่า เอาให้ที่โรงอาหารสิ แล้วเพอนเราก้อหลับตาเค้าก้อยังไม่ไป แต่เค้าไมไมในรูปแบบเอาน่ะคะ เค้าก็ยังลอยอย่างนั้น จนเพื่อนเราบอกจะเอาไปให้ เค้าถึงจะหายไปค่ะ

อีกคนนาย ก ก็เห็นผู้หญิงคน้นแหละนั่งกลางห้องแล้วก็ร้องไห้ๆ บอกว่าไม่เคยได้กินอะไรเลย หิว เพื่อนเราไม่เชิงกลัวค่ะ มันหันหลังให้ผีแล้วหลับต่อ พอเช้ามามันก้อถวายกัน

สรุปว่าผีที่เห็นคือวิศวะกรสาวที่ตกลิฟแถวอนุสาวรี คือลิฟไมมีตัวลิฟแต่เค้าก้าวเข้าไปตก จนบัดนี้ลิฟนั้นก้อปิดอยู่ค่ะ


จนมีการทำบุญครั้งใหญ่ จึงไม่ค่อยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ก่อนทำบุยตั้งแต่วันัน้เราก้อเจอเล็กๆน้อยเปนเงาบ้าง เสียงคนอาบน้ามบ้าง เด็กวิ่งเล่นบ้าง ผู้หยิงผ่านด้านหลังดต้ะบ้าง เสียงบ้างต่างๆ นานๆ...

แล้วเราก็เลยไปทำบุญวัดหน้าวัด...


เท่านี้หละคะรเองของเรา
แตทีจจริงเรามีอีกเยอะ
แต่ขอเล่าแบบผีเรียลลิตี้แค่นี้น่ะคะขนลุกๆ
ดึกละด้วย

ระวังน่ะคะเค้าอยู่รอบๆตัวคุณนั่นแหละ

มันเป็นแบบนี้จริงๆค่ะ


ปล.เพื่อนๆมาแชร์ประสบการ์ณสยองกันเถอะค่ะ
ต้อนรับฮัลโลวีน วันนรกแตก

ฝากทิปเล็กน้อย..
การเข้าพักโรงแรมให้ปลอดภัยจาก ... ผี

- ควรจองห้องพักก่อนทุกครั้งเพื่อความมั่นใจว่าจะมีห้องพัก แต่ถ้าพนักงานต้อนรับบอกคุณว่า ห้องเต็มหมดแล้ว จงอย่าดันทุรังถามว่า "ไม่มีห้องว่างจริงๆเหรอ" "ไม่ว่างสักห้องเลยหรือ" หรือ อย่าอวดศักดาตัวเอง "รู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร" เพราะแทบทุกโรงแรมมักจะมีห้องว่างที่ประวัติไม่ดีอยู่ห้องหนึ่ง ถ้าหากคุณจะเอาห้องให้ได้ ห้องที่คุณได้ไปมักจะเป็น "ห้องพิเศษ" ที่ว่านั่นเอง
- ก่อนเข้าห้องพักควรเคาะประตูก่อนทุกครั้ง แม้จะรู้อยู่แล้วว่าห้องที่จะเข้าพักไม่มีใครอยู่ก็ตาม การเคาะประตูนั้น เป็นการแสดงมารยาทและความสุภาพกับเจ้าของบ้าน ท่านจะได้เมตตาเราบ้าง
- หลังจากที่เข้าไปอยู่ในห้องแล้วหากคุณรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาทันใด และมีอาการขนลุกแบบปัจจุบันทันด่วน ให้ออกจากห้องไปเงียบๆ และรวดเร็ว แล้วขอเปลี่ยนห้องทันที
- หลังจากเข้าห้องไปแล้วควรเปิดไฟให้ครบทุกดวงในทันที พร้อมกับเปิดผ้าม่านเพื่อปล่อยให้แสงแดดส่องเข้ามา
- ก่อนเข้านอน จัดวางรองเท้าของคุณ ให้อยู่ในลักษณะกลับหัวกลับหางกัน บางคนบอกว่า นี่เป้นการแสดงถึงหลัก หยิน-หยาง เพื่อคุ้มครองคุณขณะที่คุรหลับ
- มัน อาจมากับความมืด ขณะที่หลับคุณควรเปิดโคมไฟทิ้งไว้อย่างน้อย 1 ดวง ยิ่งเป็นไฟในห้องน้ำได้ยิ่งดี
- ถ้าคุณพักคนเดียว และห้องของคุณเป็นเตียงคู่อย่าเข้านอนโดยปล่อยให้อีกเตียงหนึ่งว่างเปล่า ให้วางของไว้บทเตียงที่ว่างด้วย โดยเน้นให้เป็นของชิ้นใหญ่ๆ เช่น กระเป๋าเดินทาง "เขา" จะได้เห็นว่าเตียงนี้มีคนจองแล้ว ไม่อย่างนั้น ตื่นขึ้นมา คุณอาจเห็นเงารางๆนอนอยู่บนอีกเตียงข้างๆคุณก็ได้
จาก..ผู้หญิงนะคะดอทคอม