"เงินทุกๆ บาทก็มีค่า" กระทู้เตือนสติ อยากให้สาวๆ อ่านกันค่ะ

จากบอร์ดพันทิปค่ะ
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7921275/A7921275.html

------------------------------------
วันนี้ผมมีเรื่องมาเล่า (แต่คงเล่าผิดที่) ถึงแม้ไม่ได้เจอกับตัวเอง แต่ว่าก็เกิดกับคนใกล้ตัวของผมเอง และมันเป็นเรื่องจริง..


เรื่องมันมีอยู่ว่า

วันนี้ พี่ชายผมกับครอบครัว ขับรถพาลูกไปเที่ยวที่อยุธยา

ระหว่างทาง ก็เห็น ชายแก่คนนึง เดินอยู่ข้างถนน แบกถุงปุ๋ยเดินอยู่ กลางแดดกลางวันร้อนๆยามบ่าย

พี่ผมก็จอดรถถาม ว่าตา จะไปไหน ... หลังจากพูดคุยคร่าวๆ ก็ได้ชวนแกขึ้นรถ จะพาไปส่งทางข้างหน้าอีกนิด

ระหว่าง ที่แกขึ้นรถ พี่สะใภ้ ผมก็ได้ถามแก... แล้วได้ทราบคร่าวๆว่า



ตา ตาจะไปไหนเนี่ย ตามาจากไหน ทำไมมาเดินอยู่แถวนี้ ไปหาใครล่ะ

อ่อ ตาไม่มีญาติหรอก ตา จะไป อยุธยาน่ะ มีคนบอกว่า ที่ยุดยา มีวัวเยอะ ตาจะไปรับจ้างเลี้ยงวัวสักหน่อย

อ้าว แล้วตามาจากไหนล่ะ

ตามาจากอุบล -*- ตาเดินมา ตาไม่มีเงินขึ้นรถ

โห!!! เดินมาจากอุบล มาอยุธยาเนี่ยนะ

หลังจากคุยกันเลยทราบว่า

-----------------------------------------------------------------------------------------------


ตาแกอายุ 76 ปี ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว แกอาศัยอยู่วัด ขอข้าววัดกิน

มีลูก 2 คน ชาย-หญิง แต่ว่า แยกย้ายไปมีครอบครัวกันหมดแล้ว แล้วก็ไม่เคยกลับมาหาเป็น 10ๆ ปีแล้วด้วย

ตาแกบอกว่า ขนาดแม่มันตาย ทุกวันนี้มันยังไม่รู้เลย . . . เอ่อออออ ฟังแล้ว ช่าง . . . . . . .


ตาแกออกเดิน มาตั้งแต่ช่วง หลังสงกรานต์ จะมาอยุธยา ตามคนบอกเล่า ไม่รู้แกได้ยินใครมา (แต่อยุธยามีวัวเยอะจริงๆนะครับ ผมเคยเห็น) ด้วยความที่ไม่มีเงิน จึงตัดสินใจเดินมา

จากที่ได้เห็น ท่าทางแกเพลียมาก เวลาคุยก็ดูสั่นๆนิดๆ เนื้อตัวค่อนข้างเลอะ และมีรอยยุงกัดเยอะแยะ เพราะแกนอนข้างถนน นอนศาลา

เงินก็มีติดตัว แค่


...แกควักให้ดู มีเหรียญ5บาท ใหม่ๆ 1 เหรียญ

กับเหรียญบาท สภาพเก่าๆเก็บจนเหลือง-ดำ แกนับรวมแล้วมี 15 บาท

แล้วก็ได้ มัน-เผือกต้ม มาถุงนึง ที่ก่อนหน้านี้แม่ค้าขายของอยู่ริมทาง ได้ให้แกด้วยความสงสาร แกบอก เขาใจดี เขาให้โดยไม่คิดเงิน

(ดวง)ตาแกก็ดูไม่ค่อยชัดด้วย เหมือนจะเป็นต้อ ด้วยอายุวัย

มีน้ำใส่ขวดโพลาลิสต์ ขวด 5 บาทเก่าๆ แต่น้ำในขวด ขุ่นๆดำๆ แกหยิบขึ้นมาดื่ม พี่ผมก็ตกใจ หาน้ำในรถให้ไม่ทัน มัวแต่อึ้ง บวกกับตอนนั้น ไม่มีน้ำอยู่ในรถด้วย

แกเดิน แบกลาก-สะพาย ถุงปุ๋ย ที่ทำออกมาเหมือนถุงย่าม เดาว่าน่าจะเป็นถุงเสื้อผ้า อีกมือข้างหนึ่ง แกถือ ห่อถุงเถ้ากระดูกเมีย ......โอยยยยย... ไม่ไหวแล้ว

รู้ไหมครับ ว่าค่าจ้างที่แกได้ยินว่า พอจะมีงานให้แกทำ ได้วันละเท่าไร . . . . . วันละ 20 บาทครับ แลกกับการเดินมาจากอุบล ด้วยร่างกายของคน อายุ 76 . . .


พี่ผมได้ให้ร่มแกไป คันนึงที่มีอยู่ในรถ ไม่รู้ว่าจะใช้เป็นรึเปล่า ลืมสอนวิธีใช้ไปด้วย มาเป็นห่วงอีกทีหลัง

กับเงินสดที่มีติดตัวได้ให้ไปแค่ 190 บาท แกดีใจมากครับ ดีใจอะไรรู้ไหม แกดีใจที่แกได้ร่มครับ แกยิ้มดีใจ ลูบๆคลำๆร่มคันนั้น

แกชอบมันมากกก รอยยิ้มเต็มใบหน้า หน้าตาแกดีใจมากกกก


. . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . .

นี่แค่ฟัง ขนลุกเลยครับ . . . แล้วถ้าผม อยู่ในเหตุการณ์นั้น ผมกลัววว และก็หวั่นว่า ผมคงร้องไห้ไปแล้ว . . .



พอส่งแก ลงรถ พี่ผมก็มาคุยกันต่อว่า ที่แกเดินมา เพราะแกคงอยากทำงานหาเลี้ยงเอง แกคงไม่อยากจะขออาศัยวัดกิน มีมือมีเท้าก็อยากทำให้เกิดประโยชน์ นี่ความคิดของพวกเราที่คุยกันนะ

เดินจาก อุบล - มาอยุธยา ถ้าเป็นคนสมัยก่อน รุ่นคุณตา ของเรา เขาเดินกันจริงๆนะครับ เดินกันเป็น อาทิตย์ เป็นเดือนๆ ข้ามจังหวัดเนี่ย ไม่ใช่เรื่องแปลก ตาของผม ที่เสียไปแล้ว ท่านเคยเล่าให้ฟัง ว่าแกก็เดินเหมือนกัน

เพียงแต่ผมไม่เคยคิดว่า ผ่านมาจนสมัยนี้แล้ว

. . . . . มีรถ มีการเดินทางทันสมัย แต่ยังมี ชายแก่ อายุขนาดนี้ ต้องเดินอยู่อีก ด้วยความจน

ด้วยความที่แกไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน . . . มันช่างน่าเศร้านะครับ สงสารจัง . . .


-----------------------------------------------------------------------------------------------

ที่เล่ามา ทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นเมื่อเย็น ของวันนี้เองนะครับ ไม่ใช่เรื่องแต่งขึ้น ไม่ใช่เรื่องตามฟอเวิร์ดเมล์ทั่วไป

ที่เอามาเล่า แค่อยากจะบอกว่า เราโชคดีมาก โชคดีเหลือเกิน ที่มีกินมีใช้ เกิดมาไม่ลำบาก

มีพ่อแม่ มีเงินให้ใช้ ต่อไปนี้เราต้องรู้จักใช้เงินนะครับ รู้จักเพียงพอ ทำอะไรคิดก่อนบ้าง

ว่าเงินไม่กี่ร้อยบาท มันทำอะไรได้เยอะแยะ ถ้าตาคนนั้น แกมีเงิน สัก 500 บาท(ประมาณ)นะ ผมว่า แกคงไม่ต้องเดินแล้วล่ะครับ

แกคงนั่งรถทัวร์ จากอุบล - เข้ากรุงเทพ - แล้วไปอยุธยาได้แล้ว หรือไม่ก็ไปทำอย่างอื่นแทน

ไม่ต้องลำบากขนาดนี้ แต่นี่เพราะแกไม่มีทางเลือก เรื่องมันก็เลยน่าเศร้าแบบนี้ครับ.




****************
อ่านแล้วสะอึก น้ำตาคลอค่ะ
ปกติเราเป็นคนใจอ่อนกับอะไรแบบนี้มาก อดไม่ได้ที่จะให้เงินขอทานเสมอ (จะให้คนแก่ กับคนพิการค่ะ)
เคยนะคะ ตอนที่เราอยากได้อะไร อยากได้นู่นอยากได้นี้
เคยคิดว่าเราเป็นคนโชคไม่ดี เกิดมาหน้าตาไม่ได้สะสวย บ้านไม่รวย
ชีวิตไม่แฮปปี้ คนรอบข้างมีชีวิตหน้าอิจฉา (ทั้งๆ ที่มีบ้านอยู่ มีข้าวกิน เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าแม่ก็ซื้อให้....)

มองคนอื่นค่ะ มองคนสวยๆ ผิวพรรณดี ก็อยากเป็นมั่ง หาเครื่องสำอาง หาอะไรมาประทินผิว อยากให้คนมาชื่นชม พอมีกับเงินค่าขนมที่มี แต่คิดอยู่เรื่อย มันยังไม่พอ
เห็นคนแต่งตัวสวยๆ  ก็อยากแต่งตัวบ้าง  ค่าขนมก็ซื้อเสื้อผ้าตามกำลังเด็กวัยรุ่นที่ยังขอเงินพ่อแม่ แต่ด้วยกิเลศที่ไม่หยุดหย่อนก็อยากได้ของแบรนด์เนม ด้วยฐานะ ทำให้อะไรๆ ก็ไม่เป็นไปดังหวัง

วันนึง กำลังจะไปซื้อกระเป๋าใบละสามพันกว่าบาทที่ห้างแถวบ้าน
ระหว่างทางเห็นคุณลุงขอทานคนนึงที่พิการขาขาด คลานๆ ขอทานไปเรื่อยๆ

รู้สึกจุกที่คอเลย  กระเป๋าใบนึงที่อยากได้ใจจะขาดกับคนๆ เปรียบเทียบกับคนๆ นึงที่พิการก็ต้องมาขอทาน กระเป๋ามันแทบจะไร้ค่าไปเลย  วันนั้นเลยเปลี่ยนใจไม่ซื้อกระเป๋าแล้ว แล้วบริจาคเงินให้ลุงแกไปห้าสิบกว่าบาท


มีเหตุการณ์แบบนี้หลายครั้ง เตือนสติเราบ่อย แต่ด้วยความ อยากได้ อยากมี อยากเป็นทำให้เราฟุ้งซ่านสารพัด
จนมาอ่านกระทู้ด้านบน......

เคยหงุดหงิดกับสิวไม่กี่เม็ดบนหน้า...หลายคนพิการ แขนขาด ขาขาด
อยากได้สิ่งของเกินกำลังของเรา ดิ้นรนสารพัด...หลายคนไม่มีที่อยู่ ข้าวกิน

หลายคนๆคนรู้ว่ายังมีผู้คนมากมายที่ไม่มีโอกาสเหมือนเรา แต่เราก็มักจะลืม ไปมองถึงคนที่โชคดีกว่าเรา ทั้งที่คนโชคร้าย มีชีวิตที่ลำบากมากกว่าเราเป็นสิบๆ เท่าๆ ยังมีอีกเยอะแยะ ทำไมไม่มองตัวเราเอง ว่าเราโชคดีแค่ไหน ว่าไม่เป็นแบบพวกเขา.......