อาการแบบนี้เรียกว่า "โรคเครียด" ใช่มั้ยคะ?

สวัสดีสาวJebanทุกๆคนนะคะ ปกติไม่ค่อยตั้งกระทู้แบบนี้เท่าไหร่ แค่อันนี้ไม่รู้ว่าจะถามใครดีเลยถามสาวๆด้วยกันดีกว่า. . .

คือ เรารู้สึกว่า "เป็นโรคเครียด" อะค่ะ แบบว่า เจอเรื่องอะไรเล็กน้อยก็เก็บไปคิดมาก จนบางทีเกือบร้องไห้มาหลายรอบแล้ว=w=;;

อาทิเช่น จู่ๆเพื่อนก็ไปคบกะคนอื่น ก็คิดมาก มีคนบอกว่าเราหน้าปลวก ก็คิดมาก อ้วนโครตๆ ก็คิดมาก(อันนี้ล่ะค่ะสาเหตุ)

ช่วงนี้พยายามกินอะไรให้มันน้อยลงมากๆ จนครูถามว่า "ทำไมกินแค่นี้ล่ะ?" ไม่กล้าตอบอะค่ะ แบบว่าจะโดนหาว่ากำลังโตบลาๆ

ตอนนี้อาหารหารกินแทบไม่กล้าเลยค่ะ แบบว่า เช้าข้าวครึ่งถ้วยแกงจืดครึ่งถ้วย กลางวันป๊อกกี้กะน้ำเปล่า เย็นกินน้ำเปล่ากะน้ำซุป

ทำแบบนี้มาเกือบเดือนแล้วค่ะ ไม่ยอมลดลงเลย เท่าเดิมตลอด จนถ่ายรูปเมื่อวันอาทิตย์ล่าสุด(ที่Paragon)รู้สึก. . .

"อ้วนมาก"ค่ะ ผิวคล้ำลง หน้าหมองคล้ำมากๆ เห็นแล้วกรี๊ดลั่นบ้านเลย ความมันใจหายไปเยอะมาก

อีกอย่าง พี่ที่ถ่ายรูปกะเราบอกว่าให้ลด เราก็ลดๆ แต่ก็ไม่ได้ซะที!!เราอยากเอาชนะคู่แข่ง แต่เราก็ด้อยตลอด เครียดจะแย่ พี่เขาก็ไม่เข้าใจ

เรากลัวว่าเราจะเป็น "โรคประสาท" อะค่ะ ตอนนี้อะไรก็ไม่อยากกิน การสอบก็ใกล้เข้ามา ทุกอย่างมันเครียดแล้วขวางหูขวางตามากๆ

เมื่อกี๊ขอคุณพ่อผ่าตัดลดกะเพาะที่ยันฮี พ่อไม่ให้อะค่ะ เฟล+เศร้ามากๆ มันอยากเหนือยกว่าคู่แข่ง แต่ก็ทำไม่ได้ มันน้อยใจตัวเองอะค่ะ

อยากล้วงคอ แต่ก็กลัวที่บ้านจับได้ อยากอดอาหารวันๆกินแค่น้ำ บ้านก็ห้ามอีก

เฟลจะแย่อยู่แล้วให้ตายเถอะค่ะ!!! เราล่ะอยากจะดี แต่มันก็รู้สึกว่าBodyกับที่บ้านมันไม่เป็นใจเลย เฟลจะแย่

เราสูงแค่159 หนักตั้ง56 ต้องให้ได้40กว่าๆ ไม่งั้นเวลาถ่ายรูปจะหน้าเกลียดมากกกกก

เครียดจะแย่อยู่แล้วค่ะ! อึดอัดมาก ที่บ้านก็ยังมัวแต่อย่างนู้นอย่างนี้ จะบ้าอยู่แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย